O zaman haftanın en kıymetli gününden gününden günaydın. Anne haftada sadece bir gün izinli olunca ne mi oluyor? Ah ahh. Biz de istemezmiyiz haftada 2 gün en azından kuzularla dip dibe olmayı ama olmuyor işte. İzin bir gün olunca , akşam daha fazla oyunlar oynanıyor, etrafa dökülen saçılanlar da daha bonkör olunuyor, nasılsa yarın izinliyim toplarım, bugün geç yatsam da olur havaları....

   Sonra ne oluyor, sabah yine itinayla sabahın köründe kalkıyorsunuz. Etraftaki o bugün yapmanız için bekleyen işlere bakınca, bir iç savaş yaşıyorsunuz hafiften. En iyisi uyumak için şansımı yoklayayım diyip, çocuğa 1 saat bakabilecek fedakar bir aile bireyi arıyorsunuz. Ortaya çıkıyor ki herkes, uykusuz, yorgun. Çaresiz ayılmak için normale dönüyorsunuz, ufaktan ev hayatına adaptasyon başlıyor.

   Şimdi bugün, ev temizlenecek, alışveriş yapılacak, çamaşır yıkanacak. Çocuklarla oynanacak. Yarin işe hazırlık yapılacak. Oyuncaklar düzenlenecek. Bunlar içiniz kararmasın diye saydığım bazıları.

   Devlet memuru annelere torba yasası izni az gelmiş.
Bir bebeğin yanı annesinin yanıymış. İlk 3 yıl güven duygusu kazanılırmış. Çalışan annelerin çocuklarında özgüven duygusu gelişmezmiş. Güvenli bağlanma hissi kazanılmazmış. .....

    Şimdi biz zavallı değiliz de neyiz. İleride bir hastalık yaşarsam bugün bunlara üzüldüğüm içindir kesin.

     Keşke haftanın en kıymetli günü hiç bitmese.
   
     Zaman çok hızlı akıp gidiyor, elimde kalan kısacık vakitleri iyi değerlendirmeye çalışıyorum. Hakkını vermeye çalışıyorum. Eskiden, yani çocuklardan önce ne kadar da boş vaktim varmış meğer. Şimdi anlıyorum.

      Bugün yaşayacağım en kıymetli günüde bunları daha fazla düşünerek geçirmeyeyim değil mi ?

 

0 yorum:

Yorum Gönder

 
Top